Maria Rosa miała trochę ponad 70 lat, ale trudności życia naznaczyły ją cirpieniem. Ostatnio mieszkała w Rzymie, wdomu, prowadzonym przez Caritas. Po szczęśliwym dzieciństwie – o którym chętnie opowiadała, chwaląc się także swoimi umiejętnościami pasterki owiec – przeżyła wiele okresów znacznie mniej szczęśliwych, w biedzie i opuszczeniu; ale o tym mówiła mało.

Maria Rosa zmarła jakiś czas temu. Podczas Mszy św. kapelan przeczytał fragment z zeszytu z jej wspomnieniami, które spisywała, czy raczej dyktowała zaprzyjaźnionym wolontariuszom:

Teraz czuję się dobrze, są tu osoby, które mnie lubią i które troszczą się o mnie. Mam dużo czasu, by myśleć o swoim życiu. Mam też wiele pytań, na które nie znajduję odpowiedzi, ale to nie jest ważne. Przyjmuję i akceptuję swoje życie, to, co mi dało i to, czego mi nie dało...”.

Oto lekcja mądrości, którą Maria Rosa zostawia światu, który czasem nie umie znaleźć sensu życia.